cytat

cytat
cytat {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mnż I, D. -u, Mc. cytatacie {{/stl_8}}{{stl_7}}'dosłowne przytoczenie w tekście fragmentu innego tekstu, wypowiedzi cudzej lub własnej; najczęściej graficznie zaznaczone cudzysłowem': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wykorzystywać trafne cytaty. Uzupełnić, wzbogacić wypowiedź cytatami. Cytat z „Pana Tadeusza”, z Mickiewicza. <niem. z łac.> {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • cytat — m IV, D. u, CMs. cytatacie; lm M. y «dosłowne przytoczenie w tekście fragmentu innego tekstu lub czyichś słów; cytata» Celny cytat. Cytat z dobrego pisarza. Posłużyć się cytatem. ‹niem. z łac.› …   Słownik języka polskiego

  • Quotation mark, non-English usage — Quotation marks, also called quotes, speech marks or inverted commas, are punctuation marks used in pairs to set off speech, a quotation, or a phrase. The pair consists of an opening quotation mark and a closing quotation mark, which may or may… …   Wikipedia

  • Mormolyce — ? Mormolyce …   Википедия

  • Non-English usage of quotation marks — A Non English usage of quotation marks Punctuation apostrophe ( …   Wikipedia

  • sęk — 1. pot. Mieć sęki «mieć kłopoty, trudności»: Ciężko się teraz z nim rozmawia, ma jakieś sęki, ale nie chce o tym mówić (...). Roz tel 1997. 2. pot. W tym sęk «na tym polega trudność, kłopot; w tym jest szkopuł»: Pieniądze, pieniądze! W tym sęk!… …   Słownik frazeologiczny

  • brać — I ndk IX, biorę, bierzesz, bierz, brał, brany 1. «ujmować, chwytać, obejmować ręką, oburącz (także narządem chwytnym, np. u zwierząt, albo narzędziem); przystosowywać do niesienia, trzymania» Brać co palcami, ręką, zębami, łyżką, widelcem, łopatą …   Słownik języka polskiego

  • cytata — ż IV, CMs. cytataacie; lm D. cytataat → cytat …   Słownik języka polskiego

  • cytatowy — przym. od cytat a. cytata Materiał cytatowy …   Słownik języka polskiego

  • ilustratywny — książk. «(dobrze) ilustrujący; ilustracyjny» Ilustratywny cytat. Ilustratywne przykłady. ‹ang. z łac.› …   Słownik języka polskiego

  • łapka — ż III, CMs. łapkapce; lm D. łapkapek 1. zdr. od łapa a) w zn. 1: Łapki wiewiórki. Pies służy na dwóch łapkach. ∆ Łapki karakułowe «skórki z dolnej części nóg owiec karakułowych; futro zszywane z tych skórek» ◊ Kurze łapki «zmarszczki wokół oczu»… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”